2. "To dopiero początek".

Max's Pov

-Bieber, Bieber. Ten sam naiwny co przed laty. Myślałem, że znudziło Ci się planowanie mojego morderstwa.

-Skończę jak już będziesz martwy.

-Więc nadal Ci nie przeszło? Wciąż obwiniasz mojego ojca o śmierć twojego?! Jesteś popierdolony.

-Ciekawe czy jak już będziesz leżeć na ziemi błagając o oszczędzenie to nadal będziesz myśleć, że jestem popierdolony.

-Wyobrażasz sobie coś co nigdy nie nastąpi.-niczego nie świadomy zacisnąłem pięści. Byłem gotowy by go zniszczyć.

-Jesteś bardzo odważny. Ciekawe czy twoja siostra też taka jest.-zaśmiał się szyderczo.

-Od mojej siostry to ty się odpierdol idioto! - wymierzyłem pierwszy cios w jego szczękę. Już po chwili uderzył swoją pięścią w mój nos, z którego błyskawicznie zaczęła spływać krew.
Czas skończyć tą bezsensowną zabawę. Żelaznym uściskiem chwyciłem jego szyję dzięki czemu był nie zdolny do obrony.  Z całej siły przypierdoliłem mu kolanem w brzuch.

Przycisnął rękami uderzone miejsce i powoli zsunął się na ziemię. Nie miałem litości. Nie po tym jak wspomniał o Megan. Nie mogłem ryzykować, że daruję mu życie, a następnego dnia zobaczę siostrę martwą.

Obiecałem ojcu, że zrobię wszystko by była bezpieczna i mam zamiar dotrzymać danego słowa.

Nim się obejrzałem do bójki wkroczyli chłopcy. Wszyscy wzajemnie zaczęli okładać się pięściami. Jednak Justina zostawili tylko dla mnie. Wiedzieli, że mamy wspólną przeszłość, do której nie mam zamiary już nigdy wracać.

Patrzyłem na niego z góry gdyż ten nadal leżał na ziemi. Nie sądziłem, że zdołam go tak szybko pokonać. Moje podejrzenia zdały się być trafne. Zanim zdążyłem się obejrzeć stał już na nogach. Zdawał się być w ogóle nie poobijany mimo moich silnych ciosów. 

Na jego twarzy pojawił się szeroki uśmiech. Jego ręka zwinnym ruchem powędrowała pod skórzaną kurtkę ukazując pistolet. Wymierzył go we mnie. Czułem, że to już koniec. Kompletnie zapomniałem o mojej obstawie.

Tom i Andrew w mgnieniu oka pojawili się za jego plecami. Wystrzelili jeden nabój w niebo żeby reszta gangu zebrała się u mojego boku. Wszyscy przerwali okładanie się pięściami i przyłączyli się do mnie zostawiając zwijających się z bólu wrogów. 

-I tak Cię zabiję, ale zanim to zrobię to chcę wiedzieć jeszcze jedno. Naprawdę myślałeś, że z nami wygrasz?-szeroko się uśmiechnąłem.

-To jeszcze nie koniec. To dopiero początek Collins.

Wymierzyłem broń w jego głowę szykując się już do strzału.

-Zgnij w piekle.

Miałem już strzelać kiedy powstrzymał mnie Jacob.

-Co kurwa ?

-Słuchaj....

Na chwilę zamilkłem. Długo nie musiałem czekać by usłyszeć syreny zbliżających się radiowozów.

Musieli usłyszeć strzał z pistoletu Tom'a.

-Kurwa gliny tu jadą. Zmywamy się chłopcy. A z tobą to się jeszcze policzę Bieber.

Po chwili siedzieliśmy już w samochodzie. Wsadziliśmy broń do bagażnika i z piskiem opon ruszyliśmy w stronę domu.

Tak samo uczynił Justin ze swoim "gangiem". Nikt z nas nie chciał ryzykować. Jakbym go tam zastrzelił, poszedł bym siedzieć. Muszę go zabić, ale do pierdla nie pójdę. Nie podzielę losu ojca.

Megan's Pov

Zanim wróciłam do klasy zdążył zadzwonić dzwonek. Całę szczęście bo nie miałam zamiaru spędzić ani chwili dłużej z tą jebaną suką. Przez nią muszę zostać po lekcjach i marnować swój cenny czas w tej budzie.

Ciekawe co tam u Max'a i u chłopców. Może i jestem nad opiekuńcza, ale cholernie się o nich martwię.
***

Nareszcie skończyła się ostatnia lekcja. Nie mam z czego się cieszyć jeszcze jedna godzina kozy. 

-Panno Collins mogłaby pani zdjąć i zwinąć mapę?-zapytał pan Fox kiedy miałam już wyjść z klasy.

-Ale dlaczego ja?!-powiedziałam z wyczuwalnym w głosie bulwersem.

-Ponieważ słyszałem, że zostaje panna po lekcjach i jak pani widzi to została ostatnia w klasie.Więc jak nie ty to kto?

-No nie wiem może pan?

-Dość gadania. Zajmiesz się tym czy nie?

-Dobra niech już panu będzie.-wywróciłam oczami. Na twarzy Fox'a było widać satysfakcję.

-Dziękuję. Do widzenia.-powiedział i wyszedł z klasy zamykając za sobą drzwi, które po chwili znów się otworzyły.

Stanęła w nich zgrabna i wysoka blondynka. Była szeroko uśmiechnięta, aż buchało od niej pozytywizmem. 

Usiadła w jednej z ławek uważnie mi się przypatrując.

-Masz jakiś problem?-odwróciłam się i spojrzałam jej prosto w oczy. Najwidoczniej powiedziałam to za bardzo złośliwie gdyż dziewczyna szybko odwróciła wzrok.

-Wszystko w porządku przyszłam ponieważ zostaję dziś po lekcjach a, że zobaczyłam, że klasa jest otwarta to weszłam. Myślałam, że można.

-Można. Siedź. Nie musisz wychodzić.

-Dzięki. Może Ci pomóc?-wskazała na mapę.

-Poradzę sobie.-powiedziałam i zgrabnym ruchem zwinęłam mapę żeby po chwili wsadzić ją na jej miejsce.

-Ty też zostajesz po lekcjach?

-Niestety tak.

Zajęłam miejsce obok nowo poznanej dziewczyny. Obie czekałyśmy, aż jakiś nauczyciel, który dziś miał się zajmować "trudną młodzieżą" zaszczyci nas swoją obecnością.

-To za co tutaj jesteś?-zapytałam.

-Przykleiłam Smith do krzesła super mocnym klejem, który zamiast przykleić jej spodnie do krzesła to przykleił jej dupę do spodni. Jest właśnie w szpitalu na operacji.

-Żartujesz co nie?-z trudem powstrzymywałam śmiech.

-Nie, nie żartuje.

-Hahahahahahahahahahahaha-wybuchłam-jesteś świetna hahahahaha już Cię lubię.

-Haha. A ty za co siedzisz?

-Życzyłam jej śmierci na lekcji.

-To obie nie należymy do jej fanek. Obie tu jesteśmy z powodu tej suki.-powiedziała oschle.

-Gdybym mogła to bym jej..-przerwał mi wchodzący do klasy pedagog.

Wprawdzie ulżyło mi, że to on będzie się nami opiekował w kozie. Zawsze mogło być gorzej.

Dobrze, że mam z głowy Smith na najbliższy tydzień. Mam nadzieję, że tak szybko jej nie odczepią tych spodni.

 ***

Pedagog mówił coś o tym, że poszczególne nasze zachowania są skutkiem buntu i takie tam pierdoły.

Oprócz mnie i Anne w kozie było jeszcze kilkoro uczniów. Inni nie mieli odwagi ze mną rozmawiać. Zdziwiłam się jak pierwszy raz do mnie zagadała. Nie sądziłam, że ktokolwiek jest do tego zdolny.

Po chwili dobiegła 16:00, a my mogliśmy już opuścić szkołę. Odetchnęłam i ruszyłam do drzwi, a razem ze mną Anne. 

-Przepraszam, ale się nie przedstawiłam. Jestem Anne Black, a ty ?-zapytała popijając wodę.

-Megan Collins.-po tych słowach zakrztusiła się napojem.

O co jej chodziło? No tak jestem Collins! Siostra tego Max'a Collinsa -kryminalisty. To robi się z czasem uciążliwe, że nie posiadam właściwie żadnego towarzystwa.

-Coś nie tak?

-Nie, wszystko w porządku, ale zapomniałam, że mam coś do załatwienia. Muszę lecieć do zobaczenia-uśmiechnęła się słabo i szybko pobiegła w przeciwną stronę.

Nie kryłam zażenowania.

Nie myśląc o tym jak mój brat marnuje mi życie ruszyłam pieszo w stronę domu, mając nadzieję, że spotkam w nich resztę domowników ŻYWYCH.

------------------

@AskTheSmile
 czytam=komentuje